Ο Φάρος “Αρμενιστής”, ένας από τους μεγαλύτερους φάρους του Αιγαίου,   εγκαταστάθηκε στο βορειοδυτικό άκρο της Μυκόνου στις 19 Σεπτεμβρίου 1891. Η βασική αιτία και κύριος λόγος που αποφασίστηκε η εγκατάσταση του νέου φάρου ήταν το ναυάγιο του Βρετανικού ατμόπλοιου “Βόλτα” το 1887, το οποίο προσάραξε στο βόρειο άκρο της Μυκόνου με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 11 από τα 22 μέλη του πληρώματος.  Λόγω του θορύβου που δημιουργήθηκε διεθνώς, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Χαρίλαος Τρικούπης, διέταξε την κατασκευή και εγκατάσταση ενός φάρου στο ακρωτήριο Αρμενιστής, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοιες τραγικές καταστροφές.

Ο μηχανισμός του Φάρου, ο οποίος είναι κατασκευής Sautter Lemonier και είχε βραβευθεί στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων, λειτουργούσε με φωτιστικό πετρέλαιο, το οποίο, αφού διέρχετο από μία ειδική συστηχία, καιγόταν εξαερόμενο και με τη βοήθεια του οπτικού φαινόταν από απόσταση 30 ναυτικών μιλίων. Το ύψος του φωτός από την επιφάνεια της θάλασσας ήταν 184 μέτρα ενώ από τη βάση του κτιρίου 12 μέτρα. Έτσι, από το 1890 μέχρι το 1983, για έναν αιώνα περίπου, το σημείο αυτό του Κεντρικού Αιγαίου φωτιζόταν συνεχώς από το φάρο του Αρμενιστή, δίνοντας στους ναυτικούς τη σιγουριά και την ασφάλεια που χρειάζονταν κατά το πέρασμά τους από την άλλοτε επικίνδυνη αυτή περιοχή.

Το 1983, ο Φάρος “Αρμενιστής” εκσυγχρονίσθηκε και έγινε αυτόματος. Το παλιό οπτικό μηχάνημα έδωσε τη θέση του στα σύγχρονα μέσα που είναι φθηνότερα και δίνουν το ίδιο αποτέλεσμα χωρίς την απαραίτητη παρουσία του φαροφύλακα. Το 1987, το Ναυτικό Μουσείο Αιγαίου, θεωρώντας ότι αυτό το όμορφο, παλιό και έτοιμο για χρήση οπτικό μηχάνημα με τους φακούς, τις τροχαλίες, τις λάμπες και τα άλλα εξαρτήματά του  δεν θα έπρεπε να σβήσει ή να καταστραφεί, ζήτησε από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού να του παραχωρηθεί ο Φάρος και ύστερα από πολύμηνες εργασίες αποκατάστασης  τον μετέφερε από το Ακρωτήριο του Αρμενιστή στον καταπράσινο κήπο του Μουσείου, όπου λειτουργεί και πάλι.